Niebezpieczeństwo Bazyliszka

  Z bazyliszkiem mogliśmy się spotkać podczas czytania Harry’ego Potter’a i Komnaty Tajemnic. Wówczas po raz pierwszy mogliśmy poznać większość jego wygląd i wiele cech charakterystycznych.

Rys.7. Samiec na Glowie posiada charakterystyczny grzebień.

     Bazyliszek jest szmaragdowozielonym wężem, osiągającym czasami nawet 50 stóp długości (ponad 15 metrów). Samiec dodatkowo posiada charakterystyczny szkarłatny grzebień na głowie. Każdy osobnik posiada ogromne, żółte ślepia. Jego skóra jest niezwykle gruba i twarda, dzięki czemu odbija większość zaklęć i uroków. Bazyliszek z racji swych ogromnych rozmiarów, oraz niebywałych zdolności jest nazywanyKrólem Węży.

Rys.7. Kły bazyliszka posiadają jad, który w szybkim czasie, może doprowadzić do śmierci.

     Jego bronią są niezwykle jadowite kły. Jad w nich zawarty bardzo szybko rozchodzi się po ciele ofiary. Ugodzenie w dłoń, daje tylko pół godziny życia – organizm błyskawicznie słabnie, wreszcie gdy jad dojdzie do serca, następuje zgon. Niebezpieczny jest również ogon bazyliszka, którym może uderzyć, co może spowodować całkowite zmiażdżenie ofiary. Podane niebezpieczeństwa grożą utratą życia, i brzmią strasznie, ale główną bronią bazyliszka jest jego wzrok. Jeżeli ktoś spojrzy mu prosto w oczy – natychmiast pada trupem. Spojrzenie w oczy bazyliszka za pomocą np. lusterka, bądź negatywu w aparacie fotograficznym, spowoduje jednak tylkospetryfikowanie, bowiem nie ujrzano jego oczu bezpośrednio, a jedynie za pośrednictwem odbicia. Podając osobie spetryfikowanej wywar z mandragory, możemy ją całkowicie uleczyć.

     Bazyliszek ma dwa słabe punkty. Jest to pianie koguta i zapach łasicy. Pierwszy sposób wydaje się być prosty, bo wystarczy jedynie, aby kogut zapiał, a bazyliszek wyzionie ducha. Drugi sposób może sprawiać trochę problemu. Aby zabić tą metodą bazyliszka należy zwabić bazyliszka do nory łasicy i dopiero wówczas zamknąć wszelkie wejścia i wyjścia, co uniemożliwiłoby mu ucieczkę i wówczas należy czekać aż stworzenie zdechnie.

     Stworzenie jest mięsożerne. Żywi się wszelkimi ssakami i ptakami, a także większością gadów. Zdobywa je za pomocą swojego wzroku, co jest najszybszym sposobem, bo ofiara nie zdąży uciec. Zwykle bazyliszki nie atakują z ukrycia, czy „od tyłu”, bo jest im to niepotrzebne.

     Bazyliszek powstał w latach eksperymentalnej hodowli magicznych stworzeń. Pierwszy, zarejestrowany bazyliszek został wyhodowany przez greckiego czarnoksiężnika, Herpona Podłego. Odkrył on, że z kurzego jaja, wysiedzianego przez ropuchę, rodzi się ogromny wąż. Od tego momentu na świecie narodziło się kilka tych niebezpiecznych stworzeń. Wiele podań podaje, że bazyliszek Herpona Podłego dożył 900 lat, przy wystarczającej ilości pożywienia.

     Ostatnio bazyliszek był widziany w Anglii w Hogwart’cie, gdzie atakował uczniów szkoły. Po zamku poruszał się za pomocą rur kanalizacyjnych. Jego siedzibą była Komnata Tajemnic, w której umieścił go Salazar Slytherin, przed opuszczeniem zamku. Potwór miał być uwolniony z Komnaty, gdy do zamku wróci prawowity dziedzic Slytherina, aby oczyścić szkołę ze „szlam”. Bazyliszek zaatakował szkołę dwukrotnie – w latach 40. XX wieku, kiedy to zginęła jedna osoba, i 50 lat później. Stworzenie zostało zabite przez Harry’ego Potter’a za pomocą miecza Gryffindora.

Definicja

Wężousty – osoba, która potrafi porozumiewać się w mowie węży; niezwykle rzadki dar.

     Bazyliszek jest wężem, dlatego może być kontrolowany tylko przez wężoustych, dlatego jak niełatwo się domyślić zarówno Herpon Podły, jak i Salazar Slytherin byli wężouści.

     Jeżeli ktoś się boi bazyliszka, to  z pewnością na pierwszym miejscu trzeba wymienić pająki, które uciekają przed nim w popłochu.

     Warto również wspomnieć, ze hodowla bazyliszków jest zakazana od średniowiecza, ale takie praktyki warto ukryć, bo wystarczy wyciągnąć kurze jajo, spod wysiadującej je ropuchy.